Dit was het me het weekje wel! Het was druk, maar daardoor is ook alles heel snel omgevlogen. Ook heb ik me deze week druk bezig gehouden met wat ik nu zal gaan stemmen.
Na lang getwijfeld te hebben over of ik nou voor of tegen zou gaan stemmen (en voor de twijfel zat ik op ‘ja’, omdat ik heel erg voor Europa ben), had ik eind vorige week besloten dat het toch maar ‘nee’ moest worden. Ik twijfelde omdat ik bang was dat doordat het Vetorecht wegvalt, Nederland heel wat zeggenschap over interne zaken kwijt zou raken. Maar niemand die het daar over had. Al die doemscenario’s die Balkenende cs op ons uitstorten, al die oneigenlijke argumenten, het ergerde me enorm. Toen de VVD fractie met dat hele foutje spotje kwam op vrijdag was voor mij de maat vol. Ik was tegen.
Op het werk zijn we natuurlijk druk bezig met de ja-campagne, maar de info die we daar op ons af krijgen voelde heel erg gekleurd, en propaganda vind ik gewoon niet zo fijn, dus ook die info ergerde me. Ik wilde me gewoon neutraal kunnen informeren, voor mezelf de voors en tegens op een rijtje kunnen zetten en zelf tot een conclusie komen. Al dat getrek aan mijn mening voelt dan niet goed.
Zaterdag vertrok Hedzer naar Flagstaff. Toen hij landde in Phoenix kreeg ik een sms-je dat het heel erg warm was. De volgende ochtend las ik een mailtje van hem over de bizarre auto-rit van Flagstaff naar Phoenix. Bizar omdat het er zo anders uitzag dan wat hij ooit had gezien. stukje uit zijn mailtje: Het was in Phoenix namelijk 108F, ofwel 42C!!! In de schaduw!!! De hele stad staat dan ook vol met palmbomen. Volgens mij groeien die er alleen maar omdat ze in de stad goed te drinken krijgen. Daarbuiten is het
kurkdroog: veel struikjes en ontzettend grote cacti. Die staan buiten de stad echt zoals wij stukken bos hebben staan. En geen kleintjes: een metertje of 3 tot 5 hoog, en met een doorsnee van ongeveer een halve meter. Ik zal nooit meer met dezelfde blik naar zo’n cactus in een potje kijken. Van Phoenix naar Flagstaff is ongeveer twee en een half uur rijden. Het is een finke klim: van 300 meter boven de zeespiegel tot ongeveer 2km boven de zeespiegel.”
Inmiddels is Hedzer al weer terug in Phoenix en lekker aan het slapen; morgenochtend (voor hem, vanavond onze tijd) stapt hij in het vliegtuig terug. Toen hij me net belde was het daar elf uur ’s avonds en buiten nog 38 graden… heel erg warm dus en slapen met loeiende airco.
Op het werk was het hectisch: woensdag meldde een van mijn collega’s zich ziek en mijn andere collega begon weer na twee weken vakantie. Ik kreeg er dus een kamerlid extra bij. Normaal niet zo’n probleem, nu ook niet maar omdat het hier om behoorlijk druk kamerlid gaat (driedubbele afspraken in de agenda enzo…) was het wel even aanpoten.
Gelukkig was gisteren iedereen weer aanwezig en kon ik de week een beetje rustig afronden.
Qua mening vormen over de grondwet ben ik dus ook druk bezig geweest deze week. Met een heel aantal mensen gesproken, gekeken naar het debat op 2 vandaag, gekeken naar Barend en van Dorp, gekeken naar Nova… En mijn twijfels over het puntje waar het voor mij eigenlijk op brak, daar had ik meer informatie over gevonden. En stukje bij beetje raakte ik er van overtuigd dat het kwijtraken van het vetorecht beter is. Europa gaat zich niet bemoeien met interne zaken, tenminste, zo lees ik het, en zo heb ik van veel verschillende kanten gehoord.
Ik ben dus weer terug bij ja.
amarins.frl 
fijn weekend!
en heb je de referendumwijzer al gedaan?
Fijn dat je leuke dingen hebt gedaan, deze week. Vanavond maar lekker met Mor op het balkon,nog even nagenieten van een mooie dag. Heb nachtdienst gehad dus ben een beetje soezerig.
Morgen gaan we even R haar nieuwe onderkomen bewonderen.
Heel veel lieve groetjes van G en mij
@jufjojo: ja, die heb ik gedaan, 90% pro.
@tiny: morpheus ligt helemaal plat te genieten van de zon. groetjes terug!
Hierbij nog een stukje uit de NRC, ik weet het nog niet, de beslissing zal bij mij wel in het stemhokje vallen. Tot dan heerst de twijfel. Chirac met z’n vive la republique, vive l’Europe, vive la France.
Grondwet sticht paniek in Frankrijk
Het verzet van de flankpartijen tegen de Europese Grondwet zorgt in Frankrijk voor grote verwarring onder de middenpartijen.
Door onze correspondent Pieter Kottman
Bij dit artikel
– INTERVIEW – Tjeenk Willink: ‘Het sentiment is hetzelfde als in 2002’
PARIJS, 27 MEI. Het was een boeiend avondje op de Franse televisie, gisteravond. Eerst was er de derde en laatste poging van president Jacques Chirac om zijn landgenoten over te halen vóór de Europese Grondwet te stemmen, aanstaande zondag. Direct erna volgde een avondvullend debat tussen vier tegenstanders van de Grondwet, en vier voorstanders. Het zoveelste, maar het uur U nadert.
De spanning was te snijden: er werd nog net niet op de vuist gegaan. Wel riep de Groene europarlementariër Daniel Cohn-Bendit, ikoon van de studentenopstand van mei ’68 en fervent voorstander van de Grondwet, tegen de nee-zeggende leidster van de communistische partij: ,,Ik weet dat ik een Duitse jood ben, maar misschien mag ik toch even iets zeggen!”
Demagogie wordt een vanzelfsprekend middel in een klimaat van paniek en verwarring. Frankrijk, het werd gisteren duidelijker dan ooit, is in paniek. De Grondwet lijkt weinig meer dan slechts een aanleiding – voor een nationale psycho-analyse. De patiënt lijdt aan een dubbel heimwee. Heimwee naar het Frankrijk van weleer, dat knusse land van vóór de mondialisering, het archaïsch-agrarische Frankrijk van Monsieur Hulot en Amélie Poulain, om het in cinematografische termen te vatten. Het andere heimwee betreft de natie die tot dusver heer en meester was in het verenigde Europa en die een heel continent schiep naar haar evenbeeld.
Niet alleen vormt die tweevoudige rouw grosso modo de basis van het Franse ‘nee’ tegen de Europese Grondwet, het ontleent er ook zijn rechtvaardiging aan. Een Frans ‘nee’, zo werd ook gisteravond weer keer op keer beweerd, is niet ‘de ramp’ die voorstanders voorspiegelen. Europa kan niet zonder Frankrijk: de vierentwintig andere lidstaten zullen, na een Franse afwijzing van de Grondwet, met hangende pootjes aankloppen bij de voornaamste grondlegger van de club. En vragen hoe die het dan precies gehad zou willen hebben.
Maar er was ook een ander geluid: het is precies andersom, het is Frankrijk dat niet zonder Europa kan. Uitgerekend minister van Buitenlandse Zaken Michel Barnier, vertegenwoordiger in de rest van de wereld van de grootmacht die de tegenstanders nog immer ontwaren, hield een wereldkaart omhoog. Hij had de grote machtsblokken – China, Rusland, Amerika – geel gekleurd. Daartussen, ergens in het midden, een blauw stipje: Frankrijk. ,,Denkt u heus dat wij het alleen af kunnen?”, vroeg hij retorisch. ,,U hebt het kleiner gemaakt. Zo klein zijn we niet!”, sneerde ‘soevereinist’ Philippe de Villiers prompt.
Dezelfde Villiers had kort daarvoor het optreden van president Chirac gehekeld. ,,Het is ernstig wat hij heeft gedaan […] het kan een ja worden, het kan een nee worden, maar wat er ook gebeurt, hij heeft aan heel Europa uitgelegd […] dat hij er zelf verzwakt uitkomt.” De opmerking, de zoveelste aanwijzing dat de Fransen in de eerste plaats met zichzelf in debat zijn, sloot aan bij het commentaar van het linkse dagblad Libération, van vanochtend. ,,Pathetisch vuurde Jacques Chirac zijn laatste kogel af, in een poging zichzelf te redden en af te wenden wat hij zelf gezaaid heeft: een ramp”.
De kern van zijn boodschap betrof inderdaad hemzelf, en het panische Frankrijk. ,,Het gaat niet om een ja of nee tegen de regering”, zo sprak hij met de onzekere blik waarmee hij altijd naar de tekstmachine onder de camera tuurt. ,,Het gaat om Europa waarvoor ieder van ons een historische verantwoordelijkheid draagt.”
ik twijfel nog altijd, ook na Het Debat vanavond.
gooi maar in mijn pet. 😕