Aan het einde van de middag moest ik bezoek ophalen van beneden. Je mag als gast niet alleen door het gebouw heen wandelen, dus als bezoekers zich melden bij de portier krijgt een medewerker een belletje, loopt naar beneden, haalt het bezoek op… het idee is wel helder denk ik. Voor de vergadering van halfzes meldden de deelnemers zich keurig om vijf voor halfzes. Ik loop naar het wachthoekje. Ik zie een blonde dame opkijken. Ik denk nog… ik ken haar ergens van.
Maar ik loop naar mijn bezoek toe (en mijn bezoek staat al op, ze kennen mij en ik ken hun dus zij wisten wel dat ik voor hun kwam). Die blonde dame was dus niet het bezoek dat ik kwam ophalen.
De blonde dame staat ook op en loopt nog een keer naar de balie om te vragen of boven al bekend is dat ze komt.
Ik knik naar haar en wil goedemiddag zeggen, zij doet haar best om vriendelijk te lachen maar helaas is haar gezicht volstrekt uitdrukkingsloos. Dan valt het kwartje…
het is die mevrouw die Hedzer zo goed na kan doen.
Zo goed, dat ik gelijk aan Hedzer zijn imitaties moet denken en heel hard mijn best moet doen om netjes ‘goedemiddag’ te zeggen tegen haar en verder niet in lachten uit te barsten. Best moeilijk!
amarins.frl 
haha ja das moeilijk om je dan in te houden 😉
was ze bij jou ook zo stijfjes als ze op tv lijkt?
ik kwam niet voor haar… zei alleen maar goedemiddag uit beleefdheid!
maar
als jij lachte met je gezicht in de plooi….deed jij op dat moment nou juist haar na!
hahhaha
lastig..lastig
tijdgenote mariska verus zat meer vuur in.
jaja, vanavond weer te bewonderen op tv…