ziekjes

Gisteren begonnen mijn ogen ineens gigantisch te tranen. De hoofdpijn en spierpijn die mij in het weekend ook al hadden geplaagd waren ook weer van de partij.
In een half uur tijd een heel pakje zakdoekjes er door heen. Om vier uur besloot ik dat het niet meer ging (nou ja, vertelden mijn collega’s mij dat het niet meer ging) en besloot ik het maar op te geven en naar huis te gaan. ’s Avonds had ik nog een vergadering voor moeten zitten maar echt helder denken kon ik al helemaal niet dus dat was ook niet zo’n goed idee. Nadat afgebeld te hebben heb ik slaapzak en Morpheus gepakt en ben ik lekker op de bank gaan liggen met Dr Phil op de tv.
Beetje dommelen, beetje lezen, beetje wachten tot Hedz weer thuis was. Ondertussen waren mijn ogen nog steeds rood en aan het tranen, ondanks dat ik mijn make-up al verwijderd had en ook had ik mijn lenzen uitgedaan.
Halverwege de avond bekeek ik mijzelf eens in de spiegel en ik vond dat mijn ogen er niet helemaal goed bijstonden. Ik vroeg het aan Hedz, maar die zag niks raars.
Toen we gingen slapen deed ik mijn brilletje af en keek nog eens in de spiegel. Het ooglid van mijn rechteroog was helemaal opgezet. Daarom leek het zo raar. Met het oog zelf was niks aan de hand.
Gelukkig was vanmorgen bij het opstaan de zwelling voor een groot deel gezakt. Voor de rest ging het wel weer redelijk, dus ben wel weer gewoon naar het werk gegaan.
Helaas, om twee uur ging het niet meer (hoofdpijn, spierpijn, snotterig, stijve nek, tranende ogen…) dus ook vandaag weer vroeg naar huis.
In het weekend ga ik maar eens flink uitzieken, zodat ik maandag weer fit ben, want ik vind dat half zijn maar helemaal niks!

Advertentie