vanochtend kwam dan toch dat bericht, waarvan we wisten dat het er aan zat te komen maar toch. Via Lutz Jacobi (een van de Kamerleden waar ik voor werk) kreeg ik onderstaand gedicht, dat het goed weergeeft. Het rode vaandel volgen wij al huilt het friese land en komt de slag niet onverwacht te vroeg, te veel, te hard Toonbeeld van onverzettelijkheid geknakt, maar niet gebroken zij gaf en geeft de mensen vuur en kracht om door te gaan Een beetje trots ben ik toch wel op die sterke rode vrouw die Friesland zelfbewust laat zijn het land, de hare … Lees verder In memoriam