Vorige week donderdag was mijn laatste werkdag voor de Kerstvakantie. Ik was nog druk aan het schrijven aan een stuk over de Rookvrije Horeca en dat was mijn laatste deadline voor dit jaar. De stemmingen over de moties en amendementen van Lutz Jacobi waar ik druk mee bezig was geweest zat er aan te komen en het spande er om of ons ommetjes-plan het zou gaan halen. Midden in die drukte ging de telefoon. Ik zag in het scherm: kinderdagverblijf… oi, niet nu! Berber had koorts, was hangerig en niet echt lekker in haar vel. Dus mijn laatste werkdag kwam tot en abrupt einde en ik moest haar ophalen. De dinsdag ervoor was ik ook al gebeld, maar dat was om vijf uur ’s middags en omdat ik ’s avonds moest blijven was toen Hedzer degene die Berber op mocht halen.
In ieder geval, Berber heeft wat gekwakkeld de afgelopen dagen. De laatste twee dagen was ze weer fit, maar op het moment dat ik dit typ is ze wederom niet lekker helaas… hopelijk slaapt ze nu lekker bij. Afgelopen donderdag werd ze om een uur of elf ’s avonds ineens wakker, en moest ze tegen ons aan liggen, dus mocht ze mee naar beneden. Daar voelde ze zich op een bepaald moment weer vrij goed, en ging ze aan de wandel in de slaapzak…
amarins.frl 
Berber tinkt: “Werom krij ik net wat fan dat hoestdrankje dat by heit en mem op tafel stiet?”