“hard” lopen

Vorige week zaterdag, in Den Haag. “ok”, zegt de medewerker van de hardloopwinkel tegen mij. “Je hebt nu schoenen aan voor smalle voeten, en die passen goed. Nu gaan we kijken hoe je loopt, vervolgens weten we  dan welke schoen daarbij past”. Voor ik het weet ren ik voor het oog van een high speed camera vier keer op en neer door de winkel. Berber vindt het hilarisch. “Memmy drave!”. En dat nog binnen ook, terwijl wij haar toch telkens weer vertellen dat dat niet mag. Ik leer weer een nieuw woord. Ik proneer. Voor mijn smalle voet, in combinatie met dat proneren, kan ik kiezen uit twee merken, de ene zit veel lekkerder dan de ander. Veel meer te kiezen heb ik niet, verschillende kleuren zijn er niet. Het wordt wit met zilveren en lichtgroene biesjes. En dan stapelt het op de toonbank. De juiste sokken, een sensor voor in mijn schoen die ik aan mijn I-pod kan klikken, zodat ik na de tijd kan uitlezen hoe ik gelopen heb. Loopschema’s krijg ik gratis mee. Ik reken af, en nu zal ik er toch echt aan moeten geloven.

Nu, een week later, heb ik in totaal al zo’n 8 kilometer hardgelopen. Door sneeuw, kou en regen. Maar wat voelt het goed, om weer lekker buiten te sporten. Als ik het een beetje volhoud, hoop ik over zo ongeveer drie maanden een vijf kilometer te kunnen lopen. Dan is de sneeuw toch ook wel weg mag ik hopen… Op een andere site houd ik bij wat, waar, wanneer en hoe ik gelopen heb. Kijk maar eens hier!

Advertentie