De afgelopen tijd stond er één datum met groot rood potlood vast, de verkiezingsdag op 9 juni. De tijd kroop voor mijn gevoel naar die dag toe, maar aan de andere kant is een verkiezingsperiode nog nooit zo kort en heftig geweest. Nu is het al weer bijna een week geleden sinds die spannende dag.
Ik blijf de beschrijving van de uitslagenavond die één van de twee Kamerleden waarvoor ik werk er aan gaf een hele passende vinden, hoe meer ik van iedereen ook lees hoe hij of zij het ervaren heeft. Het was natuurlijk ook bloedspannend, tot diep in de nacht aan toe, of we misschien toch de grootste zouden kunnen worden. En als je ziet waar we vandaan moesten komen, toch gigantisch mooi dat het uiteindelijk dus toch nog een tweede plaats geworden is. Maar wat Lutz Jacobi erover zei, blijft me bij. Zij zei: het is toch een spannende voetbalwedstrijd die na 0-0 in de penalties bij de allerlaatste toch nog net aan je neus voorbij gaat. En zo voelt het.
The day after was wel een gewone werkdag, maar wel een heel bijzondere. Oude en nieuwe Kamerleden door elkaar. De één om de formulieren om alles aan te vragen te ondertekenen, de anderen alleen het formulier om de zetel opnieuw te aanvaarden, weer een ander om alles binnenkort te gaan inleveren.
In het gebouw kon je aan de lichaamshouding zo’n beetje zien bij welke partij iemand hoorde. De verende, lichte tred bij de winnaars, afhangende schouders bij een aantal CDA-collega’s. Dubbele gevoelens ook wel bij ons. Blijdschap over de beperkte schade, blijdschap over dat we toch nog de tweede geworden zijn. Maar ook balen over de fractieleden die we, misschien slechts tijdelijk, moeten missen.
Nu is het grote wie-met-wie verhaal van start gegaan. Lokaal zijn we er nog maar net uit met elkaar en we duiken alweer een formatieronde in. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal gaan. Bij mijn installatie in de raad, afgelopen maart, heb ik van Nico Oudhof (wethouder/fractievoorzitter) een heel toepasselijk cadeau gekregen. Daar ben ik dit weekend eindelijk eens goedvoor gaan zitten, en het is de moeite waard om dat boek juist nu te lezen. 
Ach, en alles is relatief. Zolang Nederland nog in het toernooi zit, is de verkiezingskoorts volledig weggezakt, en gaan we collectief voor de oranjekoorts. De volgende verkiezingen zijn nog zo ver weg… (alhoewel, maart 2011, ver weg?)
amarins.frl 
succes fanút Sverige!