De Fransen kennen traditioneel de automne chaud, de hete herfst. Maar na vanmiddag het CDA-congres op tv te hebben bekeken en de afgelopen dagen rondom de totstandkoming van regeer- en gedoogakkoord de commentaren gehoord te hebben, lijkt het me, dat wij er hier in Nederland ook aan gaan geloven. Felle reacties voor, felle reacties tegen. Voor- en tegenstanders die elkaar niet begrijpen, elkaar bestrijden met argumenten die uit geheel andere hoeken komen. Voorstanders die wijzen op de inhoud, en niet zien dat de tegenstanders vooral moeite hebben met het proces en de vormgeving. Tegelijkertijd heb ik ook veel respect voor het CDA dat wel op nationale televisie de worsteling laat zien die ze meemaken. En op het moment dat ik dit schrijf, is nog helemaal niet duidelijk wat de 70% voor en 30% tegen uitslag onder de leden nu gaat betekenen.
Deze zaterdag begon zonnig, maar eindigt in een regenbui. Symbolisch? Ik weet het niet.
Vanochtend viel een NRC op de mat gemaakt door een redactie die het 40 jarig bestaan van de krant vierde. In het magazine een artikel over de lezer met de titel ‘Wie bent u’? Bijzonder daar vond ik dat deze krant het goed doet bij twee zeer uiteenlopende groepen. Groep 1: de nieuwe conservatieven, de liberaal-conservatieve elite die hecht aan ambitie, hiërarchie en discipline. Groep 2: de postmateralisten, een groep maatschappijkritsiche idealisten die zich verzet tegen sociaal onrecht en opkomt voor het milieu.
Hoe is het mogelijk dat er dus wel een grote krant is die beide groepen bedient, maar dat het niet mogelijk blijkt dat er een regering komt die deze beide groepen tegemoet komt? Als de regering er komt, zullen deze groepen alleen maar verder uit elkaar gaan, in plaats van met elkaar, schouder aan schouder er voor te gaan. Dan wordt het ook hier een hete herfst. Ben dan ook benieuwd naar het voorjaar, als we weer naar de stembus mogen…
amarins.frl 