Het mooie van de Kerstvakantie vind ik elk jaar weer dat alles zo abrupt tot stilstand komt. In elk geval, in mijn situatie is dat zo. Mijn dagelijks werk in de Tweede Kamer kent in het najaar de drukste tijd van het jaar, met alle begrotingsdebatten en andere zaken die persé voor het einde van het jaar afgehandeld moeten zijn. Doordat deze keer ook nog eens in september de Tweede Kamerverkiezingen waren en de vergaderingen grotendeels uitgesteld werden tot eerst na de verkiezingen en vervolgens tot er een nieuwe regering zat, waren het volle weken. Ook lokaal zat de agenda tjokvol. We gaan over naar een nieuwe werkwijze, er moesten veel zaken nog geregeld op andere vlakken zoals de metropoolregio en de verdergaande samenwerking met Zoetermeer: regelmatig vergaderden we tot vlak voor twaalven of zelfs nog daarna.
Daar kwam lokaal in de laatste drie weken voor het Kerstreces dan ook nog eens het vertrek van onze wethouder overheen.Een vertrek waarin je gelijk daarna zoveel moet regelen, dat het gevoel van gemis pas later inzinkt. En zonder sentimenteel te willen doen: wij missen Nico en het duurt nog wel even voor ratio en gevoel in balans zijn met elkaar.
Dankbaar ben ik dan ook voor het advies van collegafractievoorzitter Petra Graafland van GroenLinks,vlak nadat Nico Oudhof zijn opstappen aankondigde. Ze zei: “vraag aan de anderen de tijd om het vervolg goed te regelen”. Dat advies heb ik opgevolgd, zonder helemaal te kunnen overzien hoeveel gesprekken en extra avonden dit vergde. Zonder op dat moment te beseffen wat voor achtbaan je instapt en welke fases je doorloopt als je plotseling zoiets overkomt als fractie, als afdeling. Maar wel met het gevoel dat we er in een avondje vergaderen niet zouden zijn. Het was fijn dat we de rust ook kregen, van bijna iedereen. Dat in een tijd waarin iedereen steeds meer gewend raakt aan het ‘u vraagt, wij draaien’. Alsof de echte wereld ook een soort van Google is, waarin je intikt wat je wilt en de oplossing in duizenden zoekresultaten aangereikt wordt.
Daarom is het ook goed dat er elk jaar weer die Kerstvakantie is. Even verplicht op de rem. Waar alles veel abrupter dan bijvoorbeeld een zomervakantie tot stilstand komt. Waar ik vandaag helemaal geen mail kreeg en gisteren maar één.
Daarom, voor deze Kerst, het oude motto geleend van Herman Finkers: “Kalm aan. En rap een beetje”.
amarins.frl 