over de reis (verslag in meerdere delen, deel I)

Dit is New York vanaf het Empire State Building. Het duurde even voordat we boven waren, we waren niet de enigen die New York wel eens van hoog wilden bekijken.
Omdat wij een pakket kochten met een ‘Sky-Ride’ erbij, konden we een stuk van de rij afsnijden. Maar niet alleen daarom was de Sky-Ride de moeite waard. Je komt in een stoel te zitten die meebeweegt met de film (en de film is vanuit een helicopter gefilmd) dus dat geeft wel een leuk gevoel van ‘vliegen’.

Verder. Mensen vragen mij nu de hele tijd wat mij het meeste bijgebleven is van NYC, of van de hele reis zelfs. Lastig. Het moet nog allemaal inzinken.
Vooraf dacht ik dat 8 dagen misschien wel heel erg lang was voor 1 stad. Daar had ik niet bang voor hoeven zijn. New York is vele steden in 1 stad.
Misschien is dat wel wat ik het mooiste vind aan deze stad en waarom ik zeker weet dat ik weer terug wil. Je stapt in de metro, je stapt een paar haltes later uit, loopt omhoog het station uit en je bent in een totaal andere stad als waar je instapte. Natuurlijk zijn Chinatown en Little Italy totaal verschillend van de rest, maar de “Scheveningen-sfeer” rondom Times Square is totaal niet te vergelijken met de chique Upper West Side. En beide zijn maar een klein ritje met de metro van elkaar verwijderd.

Oud en Nieuw op Times Square was natuurlijk ook een hele belevenis. ’s Ochtends om half-elf waren wij al in de ‘Bow Tie Area’ waar het allemaal ging gebeuren. Er was al een en ander met hekken afgezet en daar gingen we maar achter zitten, in afwachting van het verdere afzetten van het plein.

We waren niet de enigen die zo gek waren om er al zo vroeg te gaan zitten, later hoorden we dat om een uur of twaalf de eerste straten rondom al afgezet waren.
Het was lekker weer (een graadje of 12, niet echt normaal voor de tijd van het jaar). We hebben de tijd doorgebracht met het drinken van Cranberry-sap, het eten van Pringles en Wraps en het lezen van krant en boeken. En Hedzer is nog geinterviewd door het Weather Channel, over dat het toch wel fijn was dat het niet koud was .

Om een uur of vier kwamen er uit alle hoeken en gaten politie-agenten. Een agent probeerde ons te vertellen dat we weg moesten gaan, naar een zijstraat en dat als we dan gefouilleerd en gecheckt waren we weer terug konden komen. Niemand kwam in beweging, en omdat we de agent ook maar voor de helft konden verstaan hebben we eerst maar geen gehoor gegeven aan die opdracht. Het had ook niet gekund, want die straten stonden inmiddels ook vol met mensen.
Later bleek het allemaal toch anders te gaan. Ik dacht dat de politie haar plannen misschien had bijgesteld, maar volgens Hedz is dat niet des Amerikaan. Als je een plan hebt, voer je het uit. Ondertussen bijstellen is een teken van zwakte.
Anyway. We werden verzocht ons naar voren te begeven, naar het midden van de weg (inmiddels afgezet). Daar aangekomen werden we door de politie-agenten vooraan verzocht terug te gaan naar achteren. Dat mocht weer niet van de polities daar. Zijn dus maar met de meute neutraal in het midden blijven hangen Tja, je wilt een NYC-politieagent niet kwaad hebben.
Het bleek dat ze door middel van dranghekken verschillende vakken gingen maken, dat we via het ene vak naar het andere moesten en aan het begin van het eindvak gefouilleerd werden. We waren braaf; geen drank en wapens bij ons, dus we mochten door.
Langzaam aan werd het donker, begon het entertainment en konden we ‘de bal’ goed zien. We stonden zo goed als vooraan, echt een superplek.
‘de bal’ die om twaalf uur naar beneden zou vallen is hier op de foto dat lichtpunt boven de ‘cup-noodles’ reclame. (ook een geniale reclame trouwens. Daar komt echt rook vanaf, 24 uur per dag. past perfect in het Times Square circus).

Om zes uur even met Nederland gebeld om ze daar gelukkig nieuwjaar te wensen. Vervolgens kwam er bij ons aan het einde van elk uur een celebrity om het uur af te tellen (maar niet echt mensen die hier beroemd zijn).
Ook kregen we allemaal goodies uitgereikt, waaronder een mooie grijze wollen muts en een oranje exemplaar.
.

Daarna hebben we samen met Colin Powell afgeteld tot het twaalf uur was, elkaar en iedereen gelukkig nieuwjaar gewenst en toen met de grote hordes weer terug naar huis.
Je zou verwachten dat dat enorme chaos op zou leveren in het metro-systeem, maar dat viel aardig mee.

Het was geweldig om een keer mee te maken, maar dit was typisch een geval van ‘eens maar nooit weer’. Je kon daar namelijk niet naar de wc, dat betekende voor ons dus van 11 uur in de ochtend tot 1 uur ’s nachts niet. En iedereen die mij een beetje kent weet hoe moeilijk dat geweest moet zijn!

Advertentie