Zaterdagmorgen. Vroeg. Voor een zaterdag tenminste. Het zonnetje doet een poging door de wolken te prikken, maar het grijs van de wolken is op deze februarimorgen nog veel te sterk. Ik haal mijn fiets uit de schuur, doe mijn wanten aan, het is koud.
Er drijft nog wat ijs in de vaart achter mijn huis, de eenden komen enthousiast van hun vaste stek naar mij toegewaggeld, totdat er een koppeltje zwanen achter ze aan komt. Als blijkt dat ik geen brood bij mij heb taaien ze gauw af, luidkeels op elkaar mopperend.
Ik ga fietsen. Voel in mijn jaszak of ik mijn OV-chipkaart niet vergeten ben. Check. Die is mee. Ik ga via het fietspad mijn deel van het dorp uit en over het bruggetje. Links van het fietspad de huizen die een jaar of vijf eerder gebouwd zijn dan die in mijn wijk. Rechts huizen die uit de jaren zestig en zeventig zijn. Hoe ouder de huizen hoe groter de tuinen lijkt het wel. Op weg naar Randstadrailhalte Nootdorp. Wachtend op de metro kijk ik uit op het nieuwe industrieterrein Heron, op de A12, ik zie treinen voorbij schieten op het spoor. Ik zie de grote huizen van ’s Gravenhout op de relatief kleine kavels gepropt staan. Ik moet terugdenken aan Sneek, de stad waar ik deels ben opgegroeid, waar de mensen een vergelijkbare wijk ‘de jambuurt’ noemden. De mensen die er wonen zijn zoveel kwijt zijn aan hun woning dat ze zich alleen nog maar jam op hun boterham kunnen veroorloven. Daar is de metro al. In acht minuten zoef ik naar Keijzershof. De allernieuwste nieuwbouwwijk in onze gemeente. Had allang af moeten zijn natuurlijk, maar ja. De bouwcrisis. Gelukkig wordt hier nog wel gebouwd. We worden ontvangen in de multifunctionele accomodatie in aanbouw. Over een paar maanden, voor de zomer nog, staan hier drie scholen, een peuterspeelzaal, een sporthal, een kantine voor de handbalclub. Nu is het koud en vochtig beton waar voor de rondleiding her en der noodtrappen zonder leuning zijn getimmerd zodat we ook op de verdieping een kijkje kunnen nemen. Ik mag hier komen kijken omdat ik raadslid ben, maar het is druk met veel meer bezoekers deze ochtend. Bouwers, architecten, de burgemeester, schooldirecteuren, bestuur van de kinderopvang, sportbestuurders, onderwijsbestuurders. We krijgen een welkomstwoord van de burgemeester, worden ingedeeld in groepen voor de rondleiding. Toekomstige gebruikers worden uitgenodigd bij ‘hun’ groep te gaan staan zodat ze ook hun eigen deel van het gebouw goed kunnen gaan bekijken. Ik kan zo gauw even niet een grapje bedenken als ‘toekomstige gebruiker’ niet op de kinderen en sporters blijkt te slaan, maar op de bestuurders van de scholen, sport en kinderopvang. De bestuurders zelf lijken het in elk geval niet vreemd te vinden zo aangeduid te worden. Fascinerend om zo’n groot gebouw in aanbouw te zien, altijd weer mooi. Dit wordt een heel mooi gebouw, dat is duidelijk. Daarna mogen de raadsleden als extraatje door voor deel twee van de rondleiding, naar het winkelcentrum in aanbouw van de nieuwe wijk. Een heel aantal straten rondom het centrum is al bewoond, deze straten blijken net een paar weken opgeleverd te zijn. Het scherpe zand knispert onder mijn laarzen. De straat lijkt een zee van baksteen, het groen is exclusief gereserveerd voor achter de huizen zo lijkt het. Mooie speelveldjes zijn daar nu al te vinden, ik krijg er een glimp van mee maar we moeten gauw door, het rijtje grachtenpanden van de wijk bekijken. Toekomstige bewoners hebben een petitie gehouden tegen de straatnaam. Met succes vermoedelijk want niemand lijkt zich nog te kunnen herinneren wat de oude straatnaam was. In de straten geen plek om je fiets even neer te zetten. “Hoe moet dat voor als je visite op de fiets komt?” vragen we de projectontwikkelaar. Het antwoord van de bouwer zegt alles. “Alles in deze wijk is op loopafstand van de randstadrailhalte. Er staan fietsenrekken bij het winkelcentrum. Waarom zou je visite dan op de fiets komen?”. Het werkbezoek is afgelopen. Ik stap op mijn fiets en ben 20 minuten later al thuis. Daarom ging ik voor mijn visite aan Keijzershof op de fiets. Het is nog steeds zaterdagmorgen. Laat, bijna middag. De zon breekt door.
amarins.frl 